“A grand adventure is about to begin”

Ik kan het eigenlijk nog maar moeilijk beseffen, maar IK BEN IN AUSTRALIË!!

Kleine waarschuwing alvast, het wordt een lang verhaal!

Inmiddels al weer een weekje geleden was mijn afscheidsfeestje. Wauw, wat een dag was dat. De weergoden werkte deze dag fantastisch mee, waardoor we lekker het feest in de tuin hebben kunnen houden. Echt vrijwel iedereen van mijn familie en vriendinnen waren aanwezig, dat voelde zo goed. Het was dan ook een zeer geslaagd feestje. Mama had nog een aantal verassingen voor me geregeld, onder andere de A4tjes waar iedereen zo zijn best op had gedaan! Ik heb ze allemaal bij me! En ook de speech die ze gegeven had om toch een beetje een diploma-uitreiking te kunnen meemaken, wauw! Ik wil iedereen die hierbij aanwezig was en alle mensen die mij een berichtje of een kaartje hebben gestuurd echt super bedanken, zo lief. Ik had niet verwacht dat iedereen zo met me mee zou leven. Ik lag ’s avonds moe maar voldaan, en met een heel raar gevoel in bed. Dit was de laatste keer in acht maanden dat ik de meeste van deze fantastische mensen zou zien, even confronterend.

Afgelopen woensdag was het dan zo ver, wakker worden met het idee dat dit de dag is waar je al zo lang op hebt gewacht. Die avond zou ik gaan vertrekken naar de andere kant van de wereld. Mijn spullen stonden allemaal al ingepakt, dus we konden heerlijk nog even met zijn viertjes ontbijten. Mama had mijn lievelings-worstenbroodjes gehaald, aangezien ik die voorlopig niet kan eten, dus dat was nog even genieten. Vervolgens de laatste dingetjes pakken en rond vier uur was het dan echt tijd om naar Schiphol te gaan. Teun was helaas echt helemaal niet lekker (hij ging me vast teveel missen), en is daarom thuis gebleven. Het was wel even lastig om dus twee keer afscheid te nemen. Toen we de straat uitreden stonden Jolanda en Joep daar nog met de zakdoek om me uit te zwaaien, te leuk!

Aangekomen op Schiphol hebben we meteen Vera opgezocht, het meisje waarmee ik zou gaan vliegen. Even ingecheckt, wat nog de nodige problemen met zich mee bracht, bagage wegbrengen, geld ophalen, en toen nog even rustig eten met pap en mam. Half 8 liepen we richting de douane waar we toch echt afscheid moesten nemen. Een paar hele dikke knuffels en kussen en een klein traantje, toch even een vervelend maar tegelijkertijd mooi moment!

We waren eigenlijk vrij snel door de douane heen en zijn meteen richting de gate gelopen. Hier kwamen onze drie piloten net aangelopen, en hallo, daar wilde ik wel bij in de cockpit zitten. We hadden het KLM vliegtuig met de oranje neus, het vliegtuig waar volgens Teun de sporters van de Olympische Spelen mee vervoerd worden (een boeiing 777-300 ER). We zaten net voor de vleugel, gelukkig naast elkaar! Tijdens de vlucht voelde we ons net koningingen. Aan eten en drinken kregen we zeker niet te kort. Al vrij snel toen we in de lucht zaten werd er een diner geserveerd, pasta met pesto en spinazie of kip met zoet zure saus. Ook een salade en een toetje miste niet. Lekker! We hadden een kussentje en een dekentje. ’s Nachts gingen de lampen in het vliegtuig uit, maar slapen was toch wel redelijk lastig. Gelukkig waren er genoeg leuke films op het schermpje voor me, dus eigenlijk gingen deze eerste 11 uur redelijk snel voorbij. In Kuala Lumpur moesten we vervolgens even uitstappen omdat het vliegtuig getankt en schoongemaakt zou worden, vervolgens weer hetzelfde vliegtuig in richting Jakarta. Dit was maar twee uurtjes en vloog dus voorbij. In Jakarta moesten we helaas wel 5 uurtjes wachten. Helaas was er op deze luchthaven zeer weinig te zien. Al het eten was ook heel apart, dus we hebben maar voorzichtig iets kleins naar binnen gewerkt. Gelukkig kwamen we al snel een aantal meiden tegen die ook richting Sydney moesten. Twee Nederlandse meiden die daar al een tijdje woonde en even een bezoekje aan Nederland hadden gebracht, en een Australisch meisje die bij haar familie in Engeland op bezoek was geweest. Zij konden ons al meteen wat tips geven over bijvoorbeeld apps die in Sydney heel makkelijk zijn.

Om half 12 Indonesische tijd mochten we dan eindelijk weer gaan boarden. We werden met een bus naar het vliegtuig gebracht, en wajoo wat een groot vliegveld is dat! We moesten bijna 2o minuten rijden. Dit vliegtuig was iets ouder en kleiner, de schermpjes werkte wat minder en de films waren minder up to date. In dit vliegtuig zouden we nog een dikke 6 uur moeten doorbrengen, maar dit vloog echt voorbij. Redelijk wat kunnen slapen gelukkig! En toen kwamen we eindelijk aan in Sydney!! Bij de landing begon ik eigenlijk pas een beetje te beseffen dat mijn avontuur begonnen was.

Het vliegveld van Sydney was super overzichtelijk en mooi vergeleken met de vliegvelden in Kuala Lumpur en Jakarta. Ik voelde me meteen thuis. We moesten eerst onze koffers ophalen en vervolgens door de veel gevreesde Australische douane. Nou, ik kan zeggen, dat viel reuze mee. In het vliegtuig hadden we al een declaratieformulier moeten invullen met wat je allemaal mee had in je bagage en wat persoonlijke gegevens. Wij hadden niks te declareren dus mochten gelijk doorlopen naar de drugshonden, deze gaan alle bagage langs, en toen waren we al klaar!

Op het vliegveld stond de host-papa van Vera haar gezin al te wachten om haar op te halen. We namen na 28 uur samen vliegen dan ook snel afscheid en ik ging richting de taxi’s. Mijn host-family is namelijk nog op vakantie, zij komen maandagmorgen pas terug. Wel bracht de taxi mij naar het huis waar de sleutel voor me klaar zou liggen. Ik vind het eigenlijk best lekker om even zelf al aan het huis te kunnen wennen dit weekend. Mijn kamer is ruim! Ik heb een tweepersoonsbed, een bankje en een mega televisie. Hier vermaak ik me wel voorlopig. Ook de hondjes waren heel blij om me te zien. Ik was rond twee uur ’s middags in het huis aangekomen en wilde heel even op mijn bed gaan liggen. Helaas schrok ik om 6 uur pas wakker, dus dag 1 was zo voorbij. Toen snel even wat gegeten. Ook de buurvrouw kwam nog even langs om kennis te maken. Ze was super blij dat ik er was, echt een ontzettend lieve vrouw. Ze vertelde dat ik altijd bij hen aan mocht kloppen als ik vragen had of me niet goed voelde en heette me van harte welkom. Na even een warme douche te hebben genomen ben ik toen lekker gaan slapen!

De volgende dag, zaterdag, was ik al erg vroeg wakker. Ik had wel goed geslapen maar zat om 6 uur klaarwakker in bed. Die middag ben ik met Vera, het meisje waarmee ik heb gevlogen, en nog een ander meisje hier uit de buurt, Tessa, naar de stad gegaan. Wauw! Alleen de busrit er naartoe is al super mooi. Ik kom over 4 bruggen waar je een schitterend uitzicht hebt, en in 25 minuutjes sta ik midden in de stad. Ik moest al wel even een Opal Card regelen, oftewel een soort OV chipkaart, want ze verkopen hier geen kaartjes meer in de bus. We hadden elkaar gelukkig al snel gevonden. Tessa is hier al drie weken dus die heeft ons een beetje de stad laten zien, we waren bij het Opera House geweest, het park, de oude wijk The Rocks, de winkelstraten en zijn over de Harbour Bridge gelopen. Ik zal zo ook al wat foto’s online zetten. Wel ontdekte we al snel dat alles hier inderdaad ONTZETTEND duur is. Voor een reep chocolade betaal je bijvoorbeeld al 10 AUD, dat is ongeveer 7 euro. Het was wel heel gezellig!

Rond half 6 weer richting huis gegaan, omdat het rond 6 uur hier wel al echt donker is, maar dat zal hopelijk snel veranderen. Aan het eind van mijn straat even pizza gehaald, wat trouwens echt niet goed is, want aan het eind van mijn straat zit de Domino’s, de Subway en de KFC, oeps. ’s Avonds even lekker in een warm bad gegaan. De huizen zijn hier ’s avonds heel erg koud! De huizen zijn zo gemaakt dat ze in de zomer koel blijven, maar dat betekend dat het nu ’s avonds echt heel erg koud is. En na het bad weer lekker gaan slapen.

Vandaag werd ik alweer om 7 uur wakker, maar de klok werd vannacht ook een uur vooruit gezet, dus eigenlijk was het nog vroeger. Je wordt hier ’s ochtends ook echt wakker van de vogels en de vliegtuigen. Ik heb al verschillende aparte vogels gezien, welke dus ook echt rare geluiden maken. En ook is het vliegveld hier maar 9 kilometer vandaan, dus de vliegtuigen vliegen erg laag over, en dat zijn we natuurlijk niet gewend in Velp.

Rond 10 uur heb ik de bus gepakt naar Bondi Beach, het beroermde en beruchte strand van Australië. Hier was Vera ook en na even rondgekeken te hebben zijn we begonnen aan de Scenic Walkway van Bondi Beach naar Coogee Beach. Het is echt ontzettend mooi! Je loopt langs alle baaien en strandjes en tussen de rotsen door, echt aan de kust. Het is een wandeling van 6 minuten met veel verschillende uitkijkpunten. Erg leuk! We hebben onze favoriete strandjes al uitgezocht. Volgende weekend gaan we waarschijnlijk de stranden in het noorden van Sydney bekijken met de Ferry. Het leuke in Sydney en omgeving is namelijk dat al het openbaar vervoer, dus ook de ferry’s, op zondag maar 2,50 AUD zijn. Je kan overal naartoe reizen en er wordt maar 1 keer 2,50 AUD afgeschreven van je kaart. We zijn dan ook zeker van plan om binnenkort op een zondag naar de Blue Mountains te gaan. Dit is drie uur reizen, maar een ontzettend mooi nationaal park.

Voor nu was dit het weer even. Vanavond ga ik skypen met pap, mam en Teun om alvast de eerste verhalen te vertellen. Morgenochtend gaat als het goed is mijn gastgezin thuiskomen van vakantie, spannend!