“Life begins at the end of your comfort zone”.

Ten eerste dankjewel voor vele leuke en lieve reacties op mijn vorige blog! Echt ontzettend leuk om dat te lezen, blijf dat vooral doen!

Vorige week maandag, hier inmiddels 8 dagen geleden, was het dan eindelijk zo ver. Ik ging de familie ontmoeten waar ik het komende half jaar bij zou gaan inwonen. Ik was ontzettend zenuwachtig, je zit maar te wachten in hun huis tot de voordeur open gaat. En hoe begroet je ze dan? Een hand, een knuffel, 3 kussen of hoe doen ze dat eigenlijk in Australië? Gelukkig viel het allemaal reuze mee! Om kwart over 12 werd er op de deur geklopt en ben ik richting de voordeur gelopen, waar Sofia en Max, de twee kinderen, al voor de deur stonden. Ze vlogen me letterlijk om de nek heen, heel schattig, het zat meteen goed. Ook de begroeting met de ouders, die nog even de spullen uit de auto moesten halen, ging erg gemoedelijk. De kinderen zijn erg sociaal en waarderen het heel erg dat ik er ben. Sofia wilde vanaf dag 2 al exact op me lijken, ze verteld me elke dag hoe mooi ze me vindt, zo lief! Max is daarentegen een echte jongen, wanneer hij naar buiten kan of het woord park hoort weet hij niet hoe snel hij bij de deur staat, en hij is letterlijk nergens bang van, echt een avonturier. Maar soms ook heerlijk knuffelig. Ik kan het ontzettend goed met iedereen vinden, en voel me compleet thuis.

De eerste dag verliep eigenlijk vlekkeloos en was gelijk erg gezellig. Ik heb veel met de kinderen gespeeld, ik ben samen met Brian, mijn host-dad, boodschappen wezen doen en we zijn met zijn vijven gaan wandelen in een park in de buurt.

De dinsdag moesten Brian en Natasha allebei werken en de kinderen gingen deze dag naar de daycare, een heel schattig klein schooltje met drie klassen. Ik ben ze mee gaan wegbrengen ’s ochtends en heb ze ’s middags ook weer opgehaald samen met Natasha en de hondjes. Het was natuurlijk dierendag, dus we hebben de hondjes mee de klas in genomen. De kinderen vonden het fantastisch. Zelf heb ik ’s middags mijn bankrekening geopend en een simkaart gehaald, dus vanaf nu ben ik een echte Australiër.

Ook woensdag was iedereen hier in huis werken of naar school. Ik ben deze dag daarom met Vera, het meisje waarmee ik heb gevlogen, naar Darling Harbour gegaan. Een ander gedeelte van de stad. Ook hier was het weer erg mooi! We hebben nog even geluncht en waren allebei weer op tijd thuis om de kinderen op te halen.

Donderdag was ik vrij. Via facebook had ik weer 2 andere Nederlandse meiden leren kennen, Julia en Iris, dus ben ik met hen naar het Hyde Park geweest. Dit is een park midden in de stad. Sydney kent sowieso ontzettend veel parken, echt elke suburb heeft er zeker drie. We hebben hier heerlijk in de zon gezeten de hele middag, het was namelijk ontzettend warm. Het weer hier in Sydney dan ook nog een beetje een dingetje. De ene dag is het 32 graden en heb je het ontzettend heet, en de volgende dag denk je dat je je jas wel thuis kunt laten, en loop je dus de hele dag te verrekken van de kou. Mijn host-dad zegt wel dat ik er nog maar van moet genieten, want aankomende zomer schreeuwen we om airco.

Vrijdag was mijn eerste volle dag alleen met de kinderen. ’s Morgens had Sofia zwemles dus ben ik dit keer nog even samen met mijn host moeder Natasha daarheen gelopen. Dit was erg leuk om te zien. Misschien ga ik volgende maand ook met Max hier op een soort peuterzwemmen. Ik wordt net een echte mama. ’s Middags was het weer ontzettend heet dus heb ik met de kinderen in de tuin met water gespeeld. Ook hebben Sofia en ik cakejes gebakken. ’s Avonds de kinderen eten gegeven en toen kwam Natasha al weer thuis.

Zaterdag was mijn vrije dag! Ik zou eerst met Natasha en de kinderen naar de sportschool gaan. Natasha had hier van 8 tot 9 ’s ochtends een groepsles en daarna zouden we gaan zwemmen met de kindjes. Ik keek mijn ogen uit, zo groot en mooi is die sportschool. Binnenkort beginnen de kinderen hier ook met hun gymklasjes op maandag, wat betekend dat ik vaker met ze kan gaan zwemmen!
Daarna snel naar huis want ik zou met Vera naar een koala park gaan. Natasha had me een stukje die kant op gereden en vervolgens ben ik met de bus en de trein richting het park gegaan. Je kunt het je bijna niet voorstellen, maar je reist hier gewoon met de trein binnen de stad. Sydney is zelfs zo groot, dat als je van noord naar zuid met de auto rijdt, je er 4 uur over zou doen. Net zo lang als door heel Nederland! Het koala park was erg leuk, we hebben kangaroo’s en koala’s kunnen aaien, en ook hebben we kennis gemaakt met een aantal dingo’s. De wilde honden van Australië. Ook waren er papegaaien en vleerhonden, maar dat is minder interessant, die zie je hier namelijk voortdurend rond vliegen! Dan besef je weer even dat je in Australië bent.

Vanuit het park zijn we naar een groot winkelcentrum in de buurt geweest. Alles is hier ongeveer 10 keer zo groot, het lijkt Amerika wel. In de winkelcentra vind je hele bowlingbanen, bioscopen, ijsbanen, lasergamehallen, noem maar op. Erg leuk! Nu snap ik waarom mijn host kindjes het zo leuk vinden om naar de shops te gaan.

Vervolgens weer de trein verder gepakt richting centrum. Hier was een noodle festival gaande in het Hyde Park. Overal waren lichtjes en optredens met Aziatische draken. We hebben heerlijk gegeten in het park en zijn ’s avonds nog wat drankjes gaan doen in een bar in de stad, samen met Tessa, de au pair die we vorige week hadden ontmoet, en nog wat vriendinnen van haar! Erg gezellig!

Zondag had ik weer afgesproken met Julia en een vriendinnetje van haar, Dorien. We zijn met de ferry richting Watson Bay gegaan. Het was erg gaaf om met de ferry door Sydney te varen, alleen dat is al een belevenis. Watson Bay is een kleine suburb van Sydney, met een strandje en een leuke beachclub. We hebben hier heerlijk van de zon genoten in het park en zijn vervolgens een drankje gaan doen bij de beachclub. ’s Avonds ging ik met deze meiden uit eten in een ontzettend knus restaurantje, samen met nog twee andere Nederlandse meiden. Ook dit was erg gezellig! Echt bizar hoe gezellig je het kunt hebben met eigenlijk onbekende mensen.

Maandag was weer mijn oppasdagje, dit keer alleen met kleine Max. We hebben lekker de hele middag samen gespeeld en zijn rond 4 uur Sofia op gaan halen van school. Gelukkig was het weer lekker weer en zijn we dus meteen doorgelopen richting een park met een grote speeltuin. Thuis weer snel eten voor ze klaar gemaakt, waarna Natasha alweer thuis kwam. We bedachten dat het nog wel leuk was om weer naar een ander park te rijden, waar ook kleine zwembadjes bij zitten voor de hete dagen. Met zijn viertjes dus nog even die kant op gegaan. ’s Avonds geskypet met papa en mama, en toen was de dag alweer voorbij.

De tijd vliegt zoals jullie misschien wel kunnen lezen, maar dat is denk ik een goed teken! Er is hier nog zoveel te doen!